بهار آمد . . .

آمد بهارعاشقان تا خاکدان بستان شود 

                                   آمد ندای اسمان تا مرغ جان پران شود 

ای مانده زیر شش جهت هم غم بخور هم غم مخور  

                                   کان دانه ها زیر زمین یک روز نخلستان شود    ( مولانا )

روز نو ، بهار نو ، سال نو و حال نو مبارک ! 

نمی دانم زمستان است که سر وقت بهارمی رود یا بهار است که سراغ زمستان می اید . 

شاید هم در نقطه ای میانی قرار ملاقات دارند .هرچه هست لحظه ی ملاقات سپیدی وسبزی ، لحظه مبارکی است . لحظه ای که هر سال فقط یک بار روی می دهد. تحویل از سپیدی به سبزی ، انقلاب رنگ است .انقلابی که دیده ودل را دگرگون می کند. رنگی که دیده می بیند و بر دل می نشیند . و درست از همان لحظه - اگر دعایمان مستجاب شده باشد - نه دیگر ان دل ، ان دل است که بود و نه دیده همان ، بلکه هر دو تغییر کرده اند . به رنگی و دیداری و روزمان نو می شود . 

یا مقلب القلوب والابصار

همانند این لحظه ، به نوعی دیگر ، در طول سال نیز روی می دهد . وقتی نور به سیاهی یا سیاهی به نور تحویل می شود. وقتی که در فجر صبحگاهی ، سیاهی به نور تحویل می شودکه مبشر روز است و کار و تلاش ، راهی است جدید برای پیش رفتن و وقتی در خواب زیبای نور در افق سرخ فام غروب ، سیاهی جای نور را موقتاْمی گیرد، امکانی است برای اسایش ، تعمق ، تفکر ،و اندیشه ای در خویش و این تدبیری است که هر روزمان روزی نو و بهتر باشد و هر شب مان اسوده تر . 

یا مدبر الیل والنهار 

در هر تحویل و در هر رنگی ، از سپیدی به سبزی ، ازنور به سیاهی یا سیاهی به نوراگر اهلش باشیم ، ذره ای یا ذره هایی بر جان و دل و دیده مان می نشیند ، و اگر قانون زندگی و شیوه راه امدن با چنین تحویل و تحوّل هایی را بدانیم ، پیش تر می رویم و حالمان خوشتر می شود . 

یا محول الحول والاحوال  

 . . . وحالمان ذره ، ذره ، با غبار وبوی رنگ ها دگر گون می شود و هر بار خوشایند تر. 

 و تا کجا ؟ تا چند ؟ ...! کاش قانون تحویل و راه تحوّل را بدانیم . 

حول حالنا الی احسن الحال